27 dic 2009

54 y 36


Ya es una realidad. La asquerosa Media$et ya controla a la asquerosa Pri$a. Si bien es la segunda la que sigue mandando en lo que a Digital+ se refiere, el los canales en abierto el tema es al revés.

¿Qué consecuencias puede tener esto? En principio todas son irrelevantes, pues solo es televisión. Pero... es televisión. Así que sí importa. La televisión la ve mucha gente, y la mayoría se fía de lo que la televisión escupe.

Aunque dicen que van a respetar las líneas editoriales de ambas cadenas, yo me temo lo peor.

En cuatro aún echan alguna serie que me entretiene (aunque prefiera verlas sin publicidad y cuando a mí me viene bien), y ya me estoy temiendo que cambien eso por programas de corazoneo, que es lo único que sabe echar teta5.

¿Se volverá Gabilondo de derechas? ¿Se hará House gay y presentará OT, o Sálvame? Las imágenes que me vienen a la mente me dan escalofríos...





Lo mismo pasa, al parecer entre A3 y la Sexta.  Buf... Y como no, aquí también es el medio de derechas el que pasa a manejar el cotarro.

Nos alejamos de la pluralidad (de la cual ya no estábamos cerca). Esto cada vez se parece más a Italia, y ya es triste...

24 dic 2009

Hombre peligroso



Tengan cuidado con este hombre. Si le ven merodeando esta noche por sus casas avisen a las autoridades.

No digan que no se les ha avisado.

13 dic 2009

Por unha verdadeira rede humana: pacto de responsabilidade social

Porque na era da globalización quen temos acceso á Rede só somos o 24% da poboación mundial, porque 5.100 millóns de persoas non teñen acceso a Internet, porque non somos a sociedade, senón só unha parte dela, porque non queremos ser unha elite, porque non queremos sentirmos privilexiados, porque non queremos xerar máis invisibles e excluídos, nós, parte da cidadanía internauta, demandamos un compromiso firme e con afouteza para rematar coa fenda social e dixital. Pedimos un verdadeiro pacto de responsabilidade social ós organismos supranacionais –principalmente a ONU e a UE–, ós gobernos central, autonómicos e locais, ós partidos políticos, ós medios de comunicación masivos e sociais, ás empresas, ás organizacións non gobernamentais e á cidadanía no seu conxunto para que:

• O acceso á información, ó coñecemento e ás ferramentas tecnolóxicas sexa un dereito universal amparado por lexislacións locais, estatais e supranacionais, e sustentado pola cidadanía.

• Ese dereito non sexa monopolizado por quen crean, serven e xestionan os medios, as ferramentas e as propias obras, nin unha concesión a quen se lles recoñece un privilexio previo pagamento dos servizos e ferramentas de acceso ó coñecemento global.

• A Sociedade da Información e o Coñecemento se constrúa pensando en beneficios sociais, primando cuestións claves como son a educación, a solidariedade, a pluralidade e a integración. Mal vai a Sociedade da Información e o Coñecemento se só pensamos en como uns poucos poden acaparar e xestionar o poder e monetizalo, se únicamente existen motivacións económicas, de facturación, mercantís, de lecer e de entretemento.

• Acabemos coa exclusión de millóns de persoas no mundo real e na Rede de redes. Porque todas elas corren un alto perigo de absoluta invisibilidade. Os sofren exclusión podemos facelos visibles na vida cotiá e tamén aquí, na Rede de redes.

• Deamos acceso, ferramentas e visibilidade a quen median entre a sociedade acomodada e a necesitada.

• Freemos a perigosa endogamia en Internet e a disociación cada vez maior do ecosistema online respecto do mundo real. Porque percibimos un desligamento acelerado dos asuntos que non atinxen directa ou indirectamente á Rede e ós seus membros.

• Os medios de comunicación masivos e tradicionais, e a blogosfera asuman conxuntamente un compromiso de responsabilidade social. Confundímonos se pensamos en impor un único pensamento en troques de procurar o diálogo que permita pór en común accións que aseguren o progreso no Estado do Benestar, a cohesión e a sustentabilidade.

• Os xornalistas recobren a responsabilidade social e ética que se lle presupón ao xornalismo. Dificilmente construiremos unha Sociedade da Información e o Coñecemento con ruído, confusión e desinformación. Pedimos rigor e tamén máis e mellor información social.

• Todos pensemos en clave social. Pensar en clave social é pensar no acceso universal a Internet e a tódalas ferramentas tecnolóxicas, pero tamén o é dar visibilidade e espazo ós colectivos e problemas do mundo real, premer no mundo físico e na Internet para que paremos o suicidio colectivo do cambio climático, para que todo o mundo teña acceso universal á sanidade, á educación e á información, para que a ninguén lle falte comida nin auga, para que todas as persoas teñan dereito a unha vivenda e a un traballo dignos, e a unha remuneración xusta polo seu traballo, para que se respecten os dereitos laborais, das mulleres, dos menores, das persoas maiores, dos inmigrantes, dos desprazados e refuxiados, dos doentes, das minorías, das comunidades locais, de todas as razas, linguas e culturas, e do noso medio natural. Pensar en clave social e actuar consecuentemente no mundo físico e na Internet.

• Pechemos fendas económicas, xeracionais, culturais, de xénero, xeográficas e tecnolóxicas.

Actuemos por construír unha verdadeira rede humana. Porque cada persoa excluída no mundo real e no ecosistema online é un fracaso de todos nós.

Eu adhírome a este escrito.



Se estás dacordo con este texto, cópiao e publícao no teu blog ou web.


Véxase tamén aquí e aquí.

6 dic 2009

Aunque la mona se vista de seda...

Hace poco, a algún simpático (no lo digo con ironía) se le ocurrió hacer un virus que dejaba el escritorio de Güindous vacío de iconos. Su efecto ya es llamado "Pantalla negra de la muerte". Al parecer, este virus afecta de igual manera a XP, Vista y la joya de la corona, Güindous 7. Y es que según algunos estudios, el tan loado 7 revela no ser mejor que sus antecesores en cuanto a seguridad se refiere.

Lo mejor de todo es que en un principio se achacó el fallo a un error en las actualizaciones del sistema operativo, a lo que Maicro$oft en seguida respondió que no, que sus actualizaciones estaban bien, que se trataba de un virus.

¡Claro! ¡Mucho mejor! Es mejor que el sistema recién sacado sea un coladero a un parche puntual defectuoso, donde va a parar...

3 dic 2009

Download Tortilla ©


Que sí, que está como un cencerro. Pero está todos los días cocinando. Cocina recetas que le envía la gente, otras las habrá aprendido de otros cocineros, otras se las habrá inventado.

El caso es que, ni él paga derechos por los platos que cocina, ni se los pagan a él por cocinar platos que no ha inventado él. Nada fuera de lo normal.

Y eso que en muchos casos, es un arte ciertas recetas, e indudablemente, es cultura. La gastronomía es cultura.

Sin embargo, él y muchos otros cocinero conocidos y no conocidos, se ganan la vida en los fogones, más que dignamente. No van al ministerio que les toque a llorar para que la gente no cocine sus platos, y que si lo hacen, les paguen un canon. Algo que sí hacen los artistillas de la cúspide.

¿Sería lógico que nos cobraran por hacer una tortilla de patata? ¿Sería lógico que nos incautaran las sartenes por cocinar platos con derechos de autor?

Bajo el último engendro del gobierno en forma de anteproyecto de Ley de Economía Sostenible, nos quieren colar la posibilidad de control sobre la red, bloqueo y cierre de páginas con enlaces a obras con derechos. Y todo ello sin intervención de un juez, únicamente un órgano difuso que vendrá siendo la $GA€ & Co.

Como el gobierno se ha quedado solo, y se ha montado la de San Quintín, igual maquillan un poco el asunto.

Deberían aprender políticos y faranduleros de medio pelo de cocineros y otros oficios creativos, que no le echan tanto rostro a la vida, y que asumen que van a tener que currar todos los días y no esperar vivir de rentas (y cánones) durante años.

Señora Sinde, dimita. Y detrás suya su jefe y compañeros, las sociedades privadas de gestión de derechos y los inútiles que ya no saben (o nunca han sabido) crear canciones de calidad a las que se pueda llamar cultura. Aprendan a compartir y a ganarse la vida honradamente.

Mucha gente lo hace y no le va tan mal.